Τό Ἡμερολόγιον τῆς Ἀπελευθερωτικῆς Ἐπαναστάσεως τῆς Κρήτης του Ιωσήφ Λεκανίδη

Τό Ἡμερολόγιον τῆς Ἀπελευθερωτικῆς Ἐπαναστάσεως τῆς Κρήτης του Ιωσήφ Λεκανίδη είναι ένα πολύτιμο ιστορικό τεκμήριο για μία από τις κρισιμότερες περιόδους της νεότερης κρητικής ιστορίας, από την έκρηξη της Μεταπολιτευτικής Επανάστασης μέχρι το πρώτο διάστημα της Κρητικής Πολιτείας (Σεπτέμβριος 1895 – Ιούλιος 1899). 

 Ο Λεκανίδης, κορυφαίος πρωταγωνιστής των γεγονότων στην Κρήτη στα τέλη του 19ου αιώνα και στο ξεκίνημα του 20ού, στενός φίλος και συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου, καταγράφει στις σελίδες του ημερολογίου του τα γεγονότα, μικρά και μεγάλα, ως αυτόπτης μάρτυρας και δρων συνδιαμορφωτής

Σε ένα συναρπαστικό αφήγημα, με εξαντλητική παράθεση πληροφοριών και γλαφυρότητα, αποδίδει τη δύσκολη καθημερινότητα των αγωνιστών.

Την επιστημονική επιμέλεια έκανε ο Γιώργος Λιμαντζάκης, 

δρ τουρκολόγος-ιστορικός.

Πολιτικό μνημόσυνο Ελευθερίου και Σοφοκλή Βενιζέλου

 Πολιτικό μνημόσυνο Ελευθερίου και Σοφοκλή Βενιζέλου

Το ετήσιο πολιτικό μνημόσυνο των Ελευθερίου και Σοφοκλή Βενιζέλου πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 23 Μαρτίου 2025 στους Τάφους των Βενιζέλων, με κεντρικό ομιλητή τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκο Πιερρακάκη. Την εκδήλωση διοργάνωσαν η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, ο Δήμος Χανίων και το Εθνικό Ίδρυμα «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος».

Όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο κ. Πιερρακάκης στην ομιλία του “Πραγματικά μεγάλοι είναι όσοι ορίζουν τις παραμέτρους, τις συντεταγμένες, τις πραγματικότητες τόσο της εποχής τους όσο και των εποχών που θα ακολουθήσουν μετά το φυσικό τους τέλος. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ζούμε λοιπόν στην Ελλάδα του Βενιζέλου. Μια Ελλάδα που ο ίδιος όρισε με τον μοναδικό συνδυασμό τόλμης και ρεαλισμού που τον διακατείχε. Μια νέα Ελλάδα την οποία όρισε όχι μόνο γεωγραφικά αλλά και θεσμικά, πέρα από τον διπλασιασμό της έκτασής της, μέσα από την εγκαθίδρυση πολλών θεσμών που αποτελούν σήμερα θεμέλια της κοινής μας ζωής”.

Προηγήθηκαν χαιρετισμοί από τον Αντιπεριφερειάρχη Χανίων κ. Νίκο Καλογερή, τον Δήμαρχο Χανίων κ. Παναγιώτη Σημανδηράκη και τον Γενικό Δ/ντή του Ιδρύματος κ. Νίκο Παπαδάκη (Παπαδή).

 

Ο Ιερός Ναός Παναγίας (Αλίκαμπος Αποκορώνου).

 Ο Ιερός Ναός Παναγίας (Αλίκαμπος Αποκορώνου). 

Αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ο ναός της Παναγιάς της Σηροθιανής στον Αλίκαμπο Αποκορώνου είναι μονόχωρος και καμαροσκέπαστος. 

Εξωτερικά διακοσμείται με εφυαλωμένα πινάκια, ενώ εσωτερικά ο τοιχογραφικός διάκοσμος αποτελεί έργο του Ιωάννη Παγωμένου (1316) και ενός άλλου λαϊκού ζωγράφου. 

Μεταξύ των αγιογραφιών ξεχωρίζει η ένθρονη Παναγία και ο Χριστός.

Ετσι, απλά, για να θυμόμαστε... μέχρι να ξαναπάμε...

Μερικές φωτογραφίες από τις σελίδες του Πολιτιστικού Συλλόγου Αλικάμπου και της κ. Θάλειας Φασαράκη

https://www.facebook.com/psalikampou

 https://www.facebook.com/thalia.fasarakis

Ετσι, απλά, για να θυμόμαστε... μέχρι να ξαναπάμε...

Συνεχίζω

 

 Συνεχίζω

Ας  υποθέσουμε πως είναι  καταχείμωνο, παραμονές του νέου έτους.  Είναι νωρίς  το πρωί και βρισκόμαστε σε ένα βόρειο χωριό της Φλώρινας. Χιονίζει όλη τη νύχτα και τώρα η ημέρα έχει αρχίσει με έναν μολυβένιο γκρίζο ουρανό, έναν αέρα  υπερφυσικά καθαρό και μια σιωπή που προμηνύει έντονη χιονόπτωση. Μπορούμε να ακούσουμε καθαρά τα σπουργίτια στα δέντρα και τις αλυσίδες κάποιου αυτοκινήτου καθώς  διασχίζει μια γέφυρα να γρατζουνίζουν το χιόνι. 

Απολαμβάνουμε τη θέα  από ένα παράθυρο δεύτερου ορόφου.

Αυτό που μας τραβάει το μάτι είναι μια μοναχική γυναίκα στα μαύρα, οπλισμένη  μόνο με μια σκούπα ενάντια στη λευκότητα. Υπάρχει κάτι ήσυχο και ηρωϊκό στην παρουσία της.

Ενώ άλλοι παραμένουν λογικά μέσα στο σπίτι, προσθέτοντας κούτσουρα στο τζάκι,  πίνοντας κάτι ζεστό και αναβάλλοντας τις εξόδους τους  με τέτοιο κρύο, εκείνη έχει τολμήσει να εκτελέσει το έργο της–να καθαρίσει το μονοπάτι-ενάντια στην επιμονή του επερχόμενου παγετού.  Η σκούπα της θα κάνει την πιο μεγάλη εντύπωση στα μάτια μας.

 «Μα τί κάνει; Αφού το μονοπάτι θα καλυφθεί ξανά μέχρι το βράδυ.»

Η γυναίκα δεν απεικονίζεται ούτε ως θύμα ούτε ως πολεμιστής. Απλώς κάνει αυτό που πρέπει να γίνει, όπως δισεκατομμύρια πριν και μετά από αυτήν, απλά και ταπεινά.

Υπάρχει ωστόσο μια ξεχωριστή αρχοντιά πάνω της.

Είναι η ανθρωπότητα όπως σπάνια επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να τη δούμε: ούτε να θριαμβεύει  ούτε ηττάται, αλλά παραμένει επίμονα επίμονη– παρά τα τόσα επιχειρήματα εναντίον της.

 Ίσως αυτό που πραγματικά κοιτάμε να είναι ένα πορτρέτο ελπίδας – η ήσυχη καθημερινότητα που μας στέλνει  να αντιμετωπίσουμε τις  πιθανές απογοητεύσεις μας.  

Είναι μια εικόνα που μας ωθεί να είμαστε λίγο πιο ευγενικοί με τους εαυτούς μας και τους άλλους και να αναγνωρίσουμε ότι το να συνεχίσουμε, απλώς να εμφανιζόμαστε με τις ανεπαρκείς σκούπες μας ενάντια στο κρύο, αξίζει να λογίζεται ως μια νίκη.

«Θα σκουπίσουμε, ακόμα κι αν το μονοπάτι καλυφθεί ξανά μέχρι το βράδυ.» ας είναι η υπόσχεση  που θα δώσουμε στον εαυτό μας για τη χρονιά που έρχεται.

Με εκτίμηση 

ΝανάΤσούμα

Καλά Χριστούγεννα, καλή Χρονιά με υγεία και επί γης ειρήνη

 

Επαναστατική σημαία

                                H Επαναστατική σημαία

Η λαχτάρα των Κρητικών για Ένωση με την Ελλάδα αποτυπώνεται στη σημαία με τη φράση "ΕΝΩΣΙΣ Η ΘΑΝΑΤΟΣ» του οπλαρχηγού Κισάμου Σ. Μπατάκη. 

Η σημαία, που φέρει τη χρονολογία 1876, χρησιμοποιούνταν ως λάβαρο του οπλαρχηγού και καταδεικνύει το μόνιμο αίτημα των Κρητών για Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.

Εκτίθεται στην ενότητα «Ο Επαναστάτης» της Οικίας – Μουσείου Ελευθερίου Βενιζέλου στη Χαλέπα και ανήκει σε μία σειρά τεκμηρίων που υπογραμμίζουν το έντονο αίσθημα των Κρητών για ελευθερία.