Με ένα διάταγμα του ύπατου αρμοστή Κρήτης στις 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1900 που καταχωρήθηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης της Κρητικής πολιτείας σαν νόμος υπ΄αριθμ. 157β ορίζονταν αποκλειστικό προνόμιο της πολιτείας το δικαίωμα κοπής νομισμάτων. Το διάταγμα όριζε σαν νομισματική μονάδα την δραχμή που την υποδιαιρεί σε 100 λεπτά. Είχε προβλεφθεί να κοπούν και χρυσά δεκάδραχμα και εικοσάδραχμα τα οποία τελικά δεν κόπηκαν.
Τα κρητικά νομίσματα ήταν ιδίου βάρους και ποιότητας με τα αντίστοιχα ελληνικά και παρέμειναν με ισχύ μέχρι και μετά την ένωση. Έτσι τα χάλκινα και χαλκονικέλινα νομίσματα έμειναν σε κυκλοφορία μέχρι την 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 1923, οπότε και αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία, βάση του διατάγματος της 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 1923. Τα αργυρά νομίσματα έμειναν σε κυκλοφορία μέχρι τις 23 ΙΟΥΛΙΟΥ 1929, οπότε και αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία, βάση του νόμου 4234/1929.
