Thursday, January 29, 2009

Λίγη Ιστορία δε βλάπτει!!!!!!

Ματιές στην Ιστορία
Γιά να γνωρίσομε την Ιστορία μας
Αμφίμαλλα η σημερινή Γεωργιούπολη

Γράφει ο Νικόλαος Ξεν. Γρυλλάκης

Γεωγραφική θέση της Γεωργιούπολης

Πριν ανατρέξομε στην ιστορία της θα καθορίσωμε γεωγραφικά τη θέση της γιατί αυτή κυρίως συνέβαλε στην εξέλιξη της μέχρι σήμερα.
Ευρίσκεται στην εκβολή του Αλμυρού ποταμού και επηρεάζεται από το μικροκλίμα της περιοχής.Αλλοτε επηρεάζεται από την αύρα των πέριξ ορεινών όγκων και άλλοτε από τη θαλάσσια αύρα που παρέχει τις κατάλληλες συνθήκες γιά να καρπίσουν τ άμπέλια ,οι εληές και τ΄αλλα οπωροφόρα δένδρα στα πλούσια κι΄εφορα εδάφη της περιοχής. Η θέση της Γεωργιουπόλεως είναι κλειδί γιατί βρίσκεται πλησίον της τομής δύο οδικών αξόνων ο οριζόντιος από Ανατολική προς Δυτική Κρήτη και ο κάθετος από τις βόρειες ακτές πρός τις νότιες και τη χώρα Σφακίων
Από το μικρό νησί,του Αγίου Νικολάου, θα προσπαθήσομε να δώσομε τη μεγάλη ποικιλότητα οπτικών ερεθισμάτων από τα πανέμορφα τοπία των γύρω περιοχών..Κοιτάζοντας προς τη Γεωργιούπολη πίσω μας εκτίνεται το καταγάλανο Κρητικό Π’ελαγος. Δεξιά μας έχομε τα Σελλιανά βουνά,τη Γαναδέ, που κάτω στους πρόποδες της κοντά στη θάλασσα βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακης με τον ομώνυμο μικρό ποταμό με τα πεντακάθαρα κρύα νερά και εκβάλει σε μικρό ορμίσκο με ωραία λεπτή άμμο.Αριστερά από τη Γαναδέ βρίσκομε δύο οικισμούς, το Αργυρομούρι και την Εξώπολη σκαρφαλομένους στη πλαγιά του ορεινού όγκου. Από τους εξώστες αυτούς αλλά κι΄από τον απέναντι εκείνο του Μαθέ, έχομε μιά καταπληκτική θέα της περιοχής έτσι μπορούμε να εκτιμήσομε τη προνομιακή θέση του Δήμου. Από εδώ ψηλά ένα πανόραμα σε παρασέρνει ν΄αγναντεύεις με τις ώρες το περιβάλλον τοπίο και ν΄αναλογίζεσαι πόσο απλόχερα ο Θεός ευλόγησε και προίκησε αυτό το τόπο.Στο βάθος του ορίζοντα προς Δυσμάς τα ριζά του θεόρατου όγκου των Λευκών Ορέων που οι κορυφές των σαν κοφτερές λεπίδες λογχίζουν τον ουρανό, η φύση ακουμπά ευλαβικά τα πλούσια δώρα της.Mπροστά μας προς νότο υπάρχουν αρκετές λοφοσειρές απολήξεις της Δαφνοκορφής με τη κεφάλα να βρίσκεται πολύ κοντά στη πόλη.Πυκνή βλάστηση ακολουθεί τη κοιλάδα του Αλμυρού ποταμού που έρχεται από τα δυτικά,και που λίγα μέτρα πριν την εκβολή του η βλάστηση αυτή γίνεται πολύ πυκνή που δίδει στο ποταμό Αμαζονική μορφή.
Γιά να πάρει κανείς μιά ιδέα της ζούγλας του μικρού μας Αμαζονίου αρκεί να ενοικιάσει μια μικρή βάρκα γιά ένα περίπατο στο ποταμό από τη γέφυρα μέχρι τη τεχνιτή λίμνη του ηλεκτρικού εργοστασίου
Αριστερά μας ανοικτοί ορίζοντες από θάλασσα πλατειά και απέραντη αμμουδιά που εκτείνεται μέχρι του Πετρέ δηλαδή πέρα από το όριο των νομών Χανίων-Ρεθύμνης όπου εκβάλει ο τρίτος ποταμός τηςπεριοχής οΜουσέλλας.Μπροστά μας και λίγο αριστερά απλώνεται ο πλούσιος κάμπος του Ασπρουλιάνου .Εδώ κοντά στις ακτές βρίσκεται το επίνειο του Κουρνά ο Καβρός,με μεγάλη τουριστική ανάπτυξη .Εκατέρωθεν της Εθνικής οδού έχουν κτιστεί πολυτελh Ξενοδοχεία, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει το PILOT . Στη περιοχή πολλές τουριστικές μονάδες έχουν κάμει την εμφάνιση τους καθιστώντας την μιά από τις περισσότερο αναπτυγμένες τουριστικά περιοχές της χώρας μας.
Λίγο πιό πάνω στούς πρόποδες των ορεινών όγκων βρίσκεται η μοναχοκόρη της Κρήτης, η λίμνη Κουρνά ο τροφοδότης με νερό του Αποκόρωνα και όχι μόνο. Είναι πόλος έλξης χιλιάδων επισκεπτών ημιδαπών αλλά κυρίως ξένων γιατί έχει μιά χαρακτηριστική άγρια ομορφιά και γεωλογική ιστορία χιλιάδων ετών
Στην αρχαιότητα αναφέρεται με το όνομα Κορησία,γιατί στη περιοχή υπήρχε ο ναός της Κορησίας Αθηνάς.Ισως οι Αραβες είναι αυτοί που της έδωσαν το όνομα Κουρνά γιατί στα Αραβικά Κουρνά σημαίνει λίμνη.

Βασικά Ιστορικά Στοιχεία


Ιστορικά στοιχεία, στην ευρύτερη περιοχή εμφανίζονται από τη Μινωική εποχή.Τοποθεσίες αρχαιολογικού ενδιαφέροντος υπάρχουν στις νοτιες’ περιοχές της Γεωργιουπόλεως όπου ευρίσκετο η αρχαία πόλη Αμφιμαλλα, επίνειο της πόλης Λάππα της σημερινής Αργυρούπολης Η πόλη υπήρχε από το, 1500π.χ με μεγάλη ακμή τη Ρωμαική περίοδο.
Από τα Κρητικά χρονικά πληροφορούμεθα οτι τη σημερινή Γεωργιούπολη ο Στράβων την αναφέρει Αμφίμαλον και ο Στέφανος ο Βυζάντιος Αμφιμάλιον. Τέλος ο Πτολεμαίος Πανταμάτριος την αναφέρει ως Αμφιμαλή κειμένει στον ομόνυμο αμφυμαλή κόλπο. Η θέση της καθορίζεται ακριβέστερα από τον αρχαίο Ελληνα συγγραφέα Στραβωνα ο οποίος είναι ο σπουδεότερος ίσως γεωγράφος της αρχαιότητας.Το σπουδαιότερο από τα έργα του, τα Γεωγραφικά,διεσώθηκε, με 17 βιβλία Ο Στράβων αναφέρει ότι είναι επίνειο των Λαππαίων επί της βορείου ακτής ενώ επί της νοτίου ακτής επίνειο των Λαππαίων ε’ιναι ο Φοίνιξ, διάφορος του Φοίνικος των Σφακίων, το σημερινό Λουτρό. Tέλος η ονομασία του κόλπου από την οποία ο ποταμός ίσως και η πόλiς πήραν την ονομασία τους, μπορεί να ετοιμολογηθεί εκ του μάλη δηλαδή μασχάλη.
Πολλές ονομασίες έχουν, κατά καιρούς δοθεί στη περιοχή , όπως Καστελάκια από τα πολλά φρούρια που υπήρχαν στη περιοχή, Αλμυρός από τον υπάρχοντα ποταμό κ.τ.λ. Το 1893 η πόλη ονομάζεται Αλμυρούπολη.
Ο μοναχός Ιωάννης Ξένος, τον 11ον αιώνα ανέπτυξε σημαντική δράση ιδρύοντας στα Δράμια τη μονή του Αγιου Γεωργίου και συμβάλοντας στη Γεωργική ανάπτυξη της περιοχής
Τον 13ο αιώνα που, η Κρήτη κατελήφθη από τους Βενετούς, στη βιβλιογραφία αναφέρονται οι ονομασίες των οικισμών της περιοχής,Azogeromuri,Chrussopoli,Castelo, Mathe, Flashi, Dramia, Curna, Kalamitsi Amigdali. Oι οικισμοί αυτοί βρίσκονται σε κατάλληλες θέσεις ώστε από ψηλά να εποπτεύουν ολόκληρο το κόλπο του Αλμυρού που έχει ακόμα και σήμερα μεγάλη στρατηγική αξία Την ίδια περίπου οχύρωση είχαν και οι Γερμανοί με τη κατάληψη το 1941. Ολοκληρώνοντας αναφέρομε οτι στο δεξί μέρος της τεχητής λίμνης του ηλεκρικού εργοστασίου υπήρχαν νερόμυλοι στους οποίους κατέφευγαν οι συνεπαρχιώτες γιά το άλεσμα των σιτηρών αλλά μαζί με το αλεύρι πάθεναν και .....ελονοσία από τα σύκα που έτρωγαν από τις γύρω συκιές
Το χαρακτηριστικό της περιοχής είναι οι πολλοί ευκάλυπτοι που υπάρχουν παντού όπου παλαιότερα ήσαν έλη. Τα έλη αποτελούσαν εστίες μόλυνσης λόγω της αναπαραγωγής σ΄αυτά των εντόμων <κουνούπια> που προκαλούν την ελονοσία ,η ρίγο, που λένε οι παλαιότεροι.
Το 1900 ο ,δραστήριος και διορατικός Παπαδογιάννης οργανώνει το μικρό οικισμό και πιστεύει ότι οι φυσικές ομορφιές και η γονιμότητα του εδάφους της περιοχής θα συντελέσουν ώστε σε λίγα χρόνια ο οικισμός αυτός να εξελιχθεί σε πόλη που προκαταβολικά ονομάζει πόλη του Αλμυρού δηλ Αλμυρούπολη. Πράγματι επαληθεύεται με συνέπεια η Αλμυρούπολη σε λιγο καιρό να ορισθεί συνπροτεύουσα του τότε νομού Σφακίων. Γιά να καταλήξομε στη σημερινή της ονομασία,Γεωργιούπολη, θα πρέπει ν΄αναφέρομε μερικά ακόμα βασικά ιστορικά γεγονότα.
Η επαρχία Αποκορώνου με τον περί Δήμων νόμο <1879> ήτο διηρημένη σε τέσσερις Δήμους, Αρμένων, Βάμου, Φρέ και Μαθέ. Ο Δήμος Μαθέ περιελάμβανε τις κοινότητες,που τ 1928 είχαν τους αντίστοιχους κατοίκους.Γεωργιούπολη,138 ,Εξόπολις,194, Καλαμίτσι Αμυγδάλι,314,και Μαθές,174, Επίσης περιελάμβανε τους συνοικισμούς,Αργυρομούρι,48, Ασπροσυκιά,24, Ασπρουλιάνοι,21, Δημητρουλιανά,33, Κατούνα,40, και Μουρί,49, .Στις 8 Μάη 1899 το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μαθέ με ψήφισμα του έδωσε στη πόλη το όνομα Γεωργιούπολη προς τιμή του Κυβερνήτου της Κρήτης πρίγκιπος Γεωργίου της Ελλάδος όνομα που φέρει μέχρι σήμερα Επανερχόμενοι στο Παπαδογιάννη θα αναφέρομε ακόμη ότι το 1906 ίδρυσε τη Γεωργική εταιρεία της Γεωργιουπολης. Εχουν διασωθεί τα πρακτικά της 5 Φεβρουαρίου του έτους ιδρύσεως της Σ΄αυτά αναφέρονται ,η διακήρυξη της ίδρυσης,που αποτελείται από 28 άρθρα,επίσης αναφέρονται τα ονόματα των ιδρυτών της και η λίστα των μελών της. Επίσης αναφέρονται οι βασικοί στόχοι της εταιρείας που ήσαν.
1.Η ταχεία ανάπτυξη η πρόοδος και ο εκσυγχρονισμός της Αγροτικής ζωής στη μείζονα περιοχή της Γεωργιούπολης
2 Η απολύμανση των ανθυγιεινών εστιών και η αποξήρανση κατά το δυνατόν των υπαρχόντων ελών.
3. Η ίδρυση μονάδων ιχθυοκαλλιέργιας.
Τα πρακτικά της συνεδριάσεως υπεβλήθησαν στα αρμόδια όργανα της τότε Κρητικής πολιτείας. Ο πρίγκιπας Γεώργιος μεσα σε νόμο της 9ης μαρτίου 1906 νομιμοποίησε τον κανονισμό της εταιρείας. Το πρώτο χρόνο της ίδρυσης της εφυτεύθησαν πολλά δένδρα ευκάλυπτοι και οπωροφόρα που είχαν διανεμηθεί δωρεά στους κατοίκους .Ο Παπαδογιάννης συνεχώς αιτούσε από τη Διοίκηση φθάνοντας μέχρι και τον πρόεδρο της Κρητικής Βουλής Α.Μιχελιδάκη, με κύριο αίτημα του την αποστολή στη περιοχή αγρονόμου,<σήμερα Γεωπόνος Εφαρμογών> γιά να διδάξει τρόπους και &μεθόδους καλλιεργειών ,να υποδείξει είδει και ποικιλίες φυτών που θα ευδοκιμούσανστη περιοχή με την υπάρχουσα φυσική και χημική σύσταση του εδάφους και το μεγάλο υδατικό δυναμικό της περιοχής
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το θεμέλιο λίθο της ανάπτυξης της περιοχής τον έβαλε ο Παπαδογιάννης, αλλά και άλλοι αργότερα συνέβαλαν στη πρόοδο του τόπου.Θα ήταν παράληψη αν δεν ανέφερα τους συγχρόνους μου, Παπαδάκηδες και συγκεκριμένα τον Παπαδολάμπη που προπολεμικά εμβραβέυθη στη ετήσια Γεωργική Εκθεση της Θεσσαλονίκης. Επίσης πρέπει ακόμα ν΄αναφερθούν οι Σταυρουλάκηδες, Καυκαλάδες, Κοκκαλάκηδες, ο πατέρας μου Ξενοφών Γρυλλάκης που με τη διορατηκότητα του &τη οξυδέρκεια που τον χαρακτήριζε πίστευε οτι κάποτε το πτωχό μικρό ψαροχώρι που ζούσαμε θα ήθελε εξελιχθεί και αναπτυχθεί σε πόλη. Υπάρχουν βέβαια και πολλοί ακόμα σκαπανείς που με τις πενιχρές δυνάμεις των συνέβαλαν στη εξέλιξη και την ανάπτυξη της περιοχής ώστε σήμερα να είναι το μεγαλύτερο τουριστικό θέρετρο μεταξύ Χανίων-Ρεθύμνης.
Τη 10ετία του τριάντα η Γεωργιούπολη ήταν μία από τις πλουσιότερες περιοχές της Κρητης κυρίως λόγω κιτροκαλλιέργειας. Εδώ υπήρχε Κιτρική Ενωση όπου συγκεντρώνοταν το κίτρο και μετά τη συσκευασίατου εξάγετο κατ΄ευθεία στο εξωτερικό. Μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου τη θέση της ανάπτυξης του τόπου αντί του κίτρου πήρε ο τουρισμός που ανθεί στη περιοχή.



Πηγή
Τα περισσότερα στοιχεία ελήφθησαν από τη μελέτη των αρχείων της Εθν. Βιβλιοθήκης.
Νικ. Ξεν.Γρυλλάκης

Monday, January 19, 2009

ΨΗΦΙΣΜΑ

Με πρωτοβουλία του κυρίου Νίκου Ξεν.Γρυλλάκη συντάχθηκε το ακόλουθο Ψήφισμα.
Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία που είμαστε βέβαιοι πως θα έχει αποτέλεσμα


Προς. Το Δήμο Κρυονερίδας

Κοιν. 1.Νομάρχη Νομού Χανίων

2.Αντινομάρχη κ. Κ. Γύπαρη

3.Κοινοφελές Ιδρυμα Αγία Σοφία


Αιτηση—Παράκληση

Οι κάτοικοι του χωριού Αλίκαμπος και των ΄ομορων περιοχών παρακαλούν την τοπική Αυτοδιοίκηση του Δήμου Κρυονερίδας όπως μεριμνήση ώστε η ημερομηνία 3,τρείς Σεπτεμβρίου καθιερωθεί τοπική Εθνική εορτή και να εορτάζεται κάθε χρόνο στη θέση ΚΛΗΜΑ Αλικάμπου Εκεί ως γνωστό έγινε η πρώτη ένοπλος συνάθροιση της Μεταπολιτευτικής Επιτροπής το 1895 όπου εξελέγη πρόεδρος ο Μαν. Κούνδουρος εκ Σφακίων και Γενικός Γραμματέας ο Ιωσήφ Λεκανίδης εξ΄Αλικάμπου
Στη συνάθροιση αυτή πήραν μέρος εκτός των Αποκορωνιωτών και πολλοί κάτοικοι των όμορων επαρχιών.

Με την καθιέρωση της τοπικης Εθνικής αυτής εορτής τιμούμε τους προγόνους μας και γνωρίζομε την Ιστορία του τόπου μας στούς νεοτέρους.


Ακολουθούν Υπογραφές

Sunday, January 4, 2009

Απ`τον παππού στον εγγονό!

 
Posted by Picasa

Αποκόρωνας—Αλίκαμπος





Γράφει ο Αλικαμπιώτης Νικόλαος Ξεν. Γρυλλάκης
Γεννήθηκε στον Αλίκαμπο Αποκορώνου Χανίων. Ειναι Μαθηματικός- Μετεωρολόγος, Διευθυντικό Στέλεχος της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας. Με Μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ σιην Μετεωρολογία και Εφαρμοσμένη Στατιστική. Υπότροφος ΟΗΕ. Εχει διδάξει στη Σχολή Ικάρων και σε σχολές του Ναυτικού. Συμμετείχε σε πολλές Επιστημονικές και Διοικητικές Επιτροπές στην Δημόσια Διοίκηση. Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε Διεθνή Συνέδρια και Οργανισμούς.

Πλούσιο επιστημονικό συγγραφικό έργο, Γεωργική Μετεωρολογία (1971,1979,2008), Εφηρμοσμένη Στατιστική (1972), Ηπιες μορφές ενέργειας Αιολική –Ηλιακή., Μαθηματικό βοήθημα γιά υποψηφίους πανελλαδτκών & πρωτοετεις (2008), Εφηρμοσμένη Στατιστική Ανάλυση-Μελέτη Παραμέτρων(2007). Δοκίμια τοπικού ιστορικού ενδιαφέροντος, Αμφίμαλλα η σημερινή Γεωργιούπολη, Αλίκαμπος-Αποκόρωνας (2007).

Το 2007 ίδρυσε την Δανειστική Κοινοτική Βιβλιοθήκη Αλικάμπου,ΔΚΒΑ. Στεγάζει όλο το συγγραφικό εργο του Ιωσηφ Λεκανιδη που έχει διασωθεί και περισότερα από 2500 λογοτεχνικά,ιστορικά, επιστημονικά και μαθητικά βοηθήματα, χρήσιμα γιά ερευνητές φοιτητές και μαθητές της περιοχής.


ΑΠΟΚΟΡΩΝΑΣ

Η ονομασία του μνημονευεται από το 1236 στη συνθήκη μεταξύ του Βυζαντινού στρατηγού Βατάτζη & του Δούκα Ιουστιάνη .Κατά τον Ιστορικό Δανάκη η ονομασία του προήλθε από τις λέξεις από & κορώνα ως ευνοική επαρχία των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων

Είναι η ανατολική επαρχία του νομού Χανίων με ετήσια ποσσά βροχής περίπου 2000 mm με άφθονη βλάστηση & τρείς εύφορες πεδιάδες με όνομα εκείνο των αντίστοιχων ποταμών Κοιλίαρη, Αλμηρού,& Μουσέλα

Στην επαρχία ακόμα υπάρχει η μοναδική λίμνη της Κρήτης ,η λίμνη Κουρνά.Το ορεινό της επαρχίας αποτελείται κυρίως από την Δαφνοκορφή,τα κεντρικά & ανατολικά τμήματα του ορεινού όγκου των Λευκών Ορέων.

Αρχαιολογικές Περιοχές
Απτερα. Στη νότια πλευρά του κόλπου της Σούδας με επίνειο την Κίσσαμο

Αμψίμαλλα. Η σημερινή Γεωργιουπολη στο κόλπο που εκβάλει ο ποταμός Αλμυρός

Υδραμία. Κοντά στα σημερινά Δράμια, επίνειο της αρχαίας Λάππας, κοντά στην Αργυπούπολη.

Πόλη Κάτρη η Κατρεύς. Στη θέση Ελληνικά που είναι μεταξύ Αλικάμπου & Εμπροσνέρου.

Ελληνική Καμάρα. Με πολλούς θρύλους & παραδόσεις. Βρίσκεται μεταξύ Βρυσών & Γεωργιουπόλης.

Διαχρονικοί Αγώνες—Κατακτητές—Φρούρια
Λόγω των πολλών πλεονεκτημάτων της η επαρχία είχε κατά καιρούς πολλούς κατακτητές.

69 π.χ Κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους

824 μ.χ. Κατελήφθη απο τους Αραβες Σαρακινούς

961 μ.χ. Απελευθερώθηκε από τον Νικηφόρο Φωκά

1204 μ.χ. Με την Δ¨ Σταυροφορία ο Βονοφάτσιος τον πούλησε στους Ενετούς.

1527 μ.χ. Πνίγηκε στο αίμα η επανάσταση Γεωρ Καντανολέου

1528 μ.χ. Ο πειρατής Μπαρμπαρόσα κατέστρεψε τα φρούρια στις Καλύβες & Απτερα & ερήμωσε τον Αποκόρωνα.

Το Μάιο του 1896 Στη πολυορκία του Βάμου από τους επαναστάτες ανεδείχθη ο ήρωας παπά Μαλέκος .

Τα κυριότερα φρούρια κατά καιρούς ειναι των Καλυβών, που κτίστηκε το 1206 από τους Ενετούς, του Αγίου Νικολάου που κτίστηκε απο τον κόμη της Μάλτας , του Ιτζεντίν στο καλάμι που κτίστηκε από τον Ραούφ Πασά στα ερείπια που είχε κτιστεί γιά τον έλεγχο του Κόλπου Σούδας το 1646. Υπάρχουν ακόμα ο Πύργος των Απτέρων & ο Πύργος Αληδάκη στον Εμπρόσνερο.

Τουριστικές Περιοχές
Καλύβες—Αλμυρίδα στα νότια του Κόλπου Σούδας.

Γεωργιούπολη—Καβρός με την απέραντη αμμώδη παραλία που φθάνει μέχρι τις εκβολές του ποταμού Μουσέλα, με πολλά & υπερπολυτελή ξενοδοχεία γιά απαιτητικούς πελάτες.

Περιοχή Λίμνη Κουρνά που προσελκύει αρκετούς τουρίστες όλη την διάρκεια του έτους.

Περιοχή Βάμου στο εσωτερικό της επαρχίας με αξιόλογες παραδοσιακές τουριστικές μονάδες ποιότητας



ΑΛΙΚΑΜΠΟΣ
Το όνομα κατά τους ιστορικούς , παράγεται από το Δωρικό η Πελασγικό αλί αντί ηλί, που σημαίνει υψηλός & το Λατινικό cambo. Οι κάτοικοι του θεωρούνται προ –Μινωικής εποχής.

Ορεινό χωριό, 40 χλμ από τα Χανιά, με μεγάλη κτηνοτροφική έκταση από τον Εθνικό δρόμο Χανίων-Σφακίων μέχρι του Μαλαφαρά πάνω απο τη λίμνη Κουρνά. Νότια έχει τα ανατολικά Λευκά Ορη έως τη κορυφη Μαντόνα με υψόμετρο 1200μ περίπου και στα Βόρια τις εδαφολογικές εξάρσεις Κεφάλα, Στίχι και Αχνότρυπα. Στα νότια υπάρχει ακόμη η Κράπη και ο αυχένας του Κατρέ απ΄οπου ελέγχεται η κίνηση προς Σφακιά. Στο ανατολικότερο τμήμα , η περιοχή Κλήμα είναι το κλειδί ελέγχου της κίνησης από Ανατολή προς Δύση. Τα δύο αυτά κλειδιά,Κατρέ & Κλήμα καθιστούν τον Αλίκαμπο ως τις Θερμοπύλες της Κρήτης. Στα βοσκοτόπια αυτής της εκτεταμένης περιοχής στα φαράγγια, τα λαγγάδια και τα οροπέδια της ο τραγοπόδης θεός Πάνας χοροπηδά πότε αριστερά και πότε δεξιά στα ιδια μέρη που αιώνες τώρα πάλεται η βουκολική καρδιά των Αλικαμπιωτών.

Μέσα στο χωριό εκτός από την άνω και κάτω ρούγα και τον πέρα γύρω εξέχουσα θέση έχει το αρχαύλι, το μπαλκόνι του Αλικάμπου γιατί από εκεί το μάτι αντικρίζει όχι μόνο όλο τον Αποκόρωνα αλλά και τους Κόλπους Σούδας και Αλμυρού.

Αρχαιολογικές Περιοχές
Το Βυζαντινό εκκλησάκι της Παναγίας. Είναι στην είσοδο του χωριού κάτω από την κοινοτική βρύση. Στο εσωτερικό του υπάρχουν τοιχογραφίες του Ιωάνου Παγωμένου από το 1315 και είναι επηρεασμένες από την τεχνοτροπία της εποχής των Παλαιολόγων.

Τα Αρχοντικά . Είναι μέσα στο χωριό κάτω από τον Αγιο Γεώργιο και μαρτυρούν την αρχιτεκτονική σπουδή κτησίματος των Βενετών.

Αγιος Αντώνιος. Ειναι στη θέση όπου οι Βενετοί έκαψαν ζωντανό τον Αρχιμανδρίτη Αντώνιο γιά την επαναστατική του δράση.

Πυργιολήκι. Φρούριο που κτίστηκε από τους Αραβες Σαρακινούς το 821μ.χ.

Ελληνικά Βρίσκονται μεταξύ Αλικάμπου & Εμπροσνέρου στη θέση που ήτο η αρχαία Κάτρη η Κατρεύς.

Διαχρονικοί Αγώνες—Κατακτητές
821 μ.χ. Κατελήφθη από κουρσάρους Σαρακινούς.

961 μ.χ. Απελευθερώθη από το Νικηφόρο Φωκά

Από το 961 έως το 1204 ήτο φέουδο του αρχοντόπουλου Μαλαβαρά.

Το 1204 με τη Δ Σταυροφορία ο Μομφερατικός τον πούλησε στους Βενετούς και έγινε φέουδο των Κόντηδων.

Το 1528 κατεστάλη η εκδηλωθείσα επανάσταση και ο Δαλφέρμης κατέστρεψε τον Αλίκαμπο, από τις 850 οικογένειες έμειναν ελάχιστες.

Το 1744 το σώμα του Γενίτσαρου Αλιδάκη Ιμπραημ Αγά διελύθη από επαναστάτες με αρχηγό το Μανούσακα και ο πύργος του στον Εμπρόσνερο κατεστράφη.

Το 1824 κατελήφθη από τους Αιγυπτίους του Χουσείν

Το 1887 στη θέση Ελληνικά έγιναν σφοδρές μάχες με το σώμα του Μουσταφά Πασά

Το 1888 στις ίδιες θέσεις κατετροπόθη ο Μεχμέτ Πασάς

Το 1895 στην Ιστορική θέση Κλήμα τις 3 Σεπτεμρίου συνήλθε υπό τον Μανούσο Κούνδουρο η Μεταπολιτευτική Επιτροπή που εξέλεξε ως Γενικό Γραμματέα τον Αλικαμπιώτη Ιωσήφ Γ. Λεκανίδη

Το Νοέμβριο 1895 στις περιοχές Κλήμα, Αχνότρυπα, Πάτελα, Κεφάλα και Στίχι έλαβαν μέρος σφοδρες μάχες μεταξύ επαναστατών Αποκορονιωτών & Τουρκικου στρατού. (Στη θέση Κεφάλα το 1944 έγινε μεγάλη μάχη με τους Γερμανούς κατακτητές. Οι αγώνες συνήθως γίνονται στις ίδιες θέσεις.)

Τον Ιούλιο του 1896 η Μεταπολιτευτική Επιτροπή μετονομάσθη σε Γενική Επαναστατική Επιτροπή

Συγγραφείς Αλικαμπιώτες
Αν και πτωχό ορεινό χωριό μακρυά από τα κέντρα σπουδών, ο Αλίκαμπος, έχει ν΄αναδείξει διαχρονικά αρκετούς επιστήμονες και στρατιωτικούς.

Ιωσήφ Γ. Λεκανίδης. Είναι ο πρώτος που άφησε συγγραφικό έργο με τ’ απομνημονευματά του το 1895—1898.

Νικόλαος Κ. Γρυλλάκης. Το συγγραφικό του έργο αφορά πολιτικοιστορικά θέματα

Εμμ. Τζανουκάκης. Το έργοτου είναι κυρίως ιστορικολογοτεχνικό

Νικόλαος Ξ. Γρυλλάκης. Με πλούσιο Επιστημονικό και ιστορικό έργο.

Αλίκαμπος Χανίων.Θέση Κλήμα. 113 χρόνια από το πρώτο ένοπλο Μεταπολιτευτικό Κίνημα




Η πρώτη ένοπλη συνάθροιση των Μεταπολιτευτικών στις 3 Σεπτεμβρίου 1895 στο Κλήμα Αλικάμπου Χανίων είχε σκοπό την υπογραφή Υπομνήματος προς τους προξένους των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης και της Ελλάδος για την αφόρητη και οδυνηρή κατάσταση που επικρατούσε στην Κρήτη η οποία στέναζε κάτω από τον τουρκικό ζυγό.
Οι πληροφορίες για την ένοπλη αυτή συνάθροιση βασίζονται κυρίως στο ημερολόγιο που άφησε ο καταγόμενος από τον Αλίκαμπο, νεαρός τότε δικηγόρος στο Βαμο, Ιωσήφ Λεκανίδης, ο οποίος εγκατέλειψε την οικογένειά του και αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι σ`αυτήν την κινητοποίηση, από την αρχή μέχρι το τέλος της και όχι μόνο συμμετείχε ενεργά με δικό του σώμα ανδρών, αλλά άφησε το ημερολόγιό του και διατήρησε με επιμέλεια όλο το αρχείο και την αλληλογραφία της Μεταπολιτευτικής Επιτροπής, πολύτιμα ιστορικά ντοκουμέντα για τις επόμενες γενιές………….
Αρχικός πυρήνας της Μεταπολιτευτικής Επιτροπής ήταν η Μυστική Αδελφότητα, όμοια της Φιλικής Εταιρείας που ιδρύθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1893 από μια ομάδα φλογερών νέων, οι περισσότεροι ηλικίας 30 με 35 ετών , νέοι επιστήμονες , οι οποίοι τελείωσαν τις σπουδές τους στην ελεύθερη Ελλάδα και κατέβηκαν στην Κρήτη εκείνα τα δύσκολα χρόνια και σκοπό είχε να μυήσει στην επαναστατική ιδέα και να στρατολογήσει πρόσωπα τα οποία θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην επιτυχία του σκοπού τους.
Στυλιανός Φωτάκης δικηγόρος από Μελάμπες Αγίου Γεωργίου, Γεώργιος Μυλωνογιάννης γιατρός από Κεφαλά Αποκορώνου, Σέργιος Καλλιγιάνης από το Βαμο, Κωνσταντίνος Μαλινός δήμαρχος Βάμου από το Γαβαλοχώρι, παπα-Γαβρίλης Μανιουδάκης από το Πρόβαρμα, Στέλιος Δημητρακάκης δικηγόρος από το Ροδάκινο Αγ.Βασιλείου και Ιωσήφ Λεκανίδης δικηγόρος από τον Αλίκαμπο Αποκορώνου.
Με πρωτοβουλία της Μυστικής αδελφότητας έγινε 8 Μαίου 1894 η πρώτη δημόσια συνάθροιση όπου συντάχτηκε προς τους προξένους και το Σουλτάνο το Υπόμνημα με αιτήματα την αλλαγή του ανυπόφορου φορολογικού συστήματος, το διορισμό Χριστιανού Γενικού Διοικητη και τη σύγκλιση της Κρητικής Βουλής σύμφωνα με τους όρους της Συμβασης της Χαλέπας………..
Ωστόσο τα αιτήματα δεν ικανοποιήθηκαν από τον Καραθεοδωρή Πασά και αποφασίστηκε ένοπλη συνάθροιση στα βουνά……
Στο σημείο αυτό παρουσιάζεται και ένα νέο πρόσωπο ο Μανούσος Κούνδουρος πρωτοδίκης στο Βάμο ο οποίος συνεργάζεται με τη Μεταπολιτευτική Επιτροπή στην οποία ορίζεται Πρόεδρος ενώ Γραμματέας ορίζεται ο Ιωσήφ Λεκανίδης…….
3 Σεπτεμβρίου 1895 πραγματοποιείται η συνάθροιση στο Κλήμα Αλικάμπου για την υπογραφή του νέου Υπομνήματος………………….
Είναι συγκλονιστικά τα γραφόμενα του Λεκανίδη στο ημερολόγιό του σχετικά με το οικογενειακό του δράμα όσον αφορά τη συμμετοχή του στο Μεταπολιτευτικό του Κίνημα:
«Παρεπονείτο (η σύζυγός του Ελένη) εναντίον μου ότι άφηνα αυτήν μόνην, ξένην και έρημον, εν μέσω Τούρκων και Χριστιανών, με πέντε τέκνα και διατρέχουσαν τον όγδοον μήνα της εγκυμοσύνης αυτής, έκλαιε δε απαρηγόρητος καθ`όλην την νύκτα και προσεπάθει νε με μεταπείσει όπως μη απέλθω.
Εγώ διήγον νύκτα αγωνιώδη διότι ήμουν βέβαιος περί της καταστροφής της οικογενείας μου αλλά έλεγον ότι εν όσω δε ρίψουν πραγματικώς οι Κρήτες των περί των όλων κύβον, δεν είναι δυνατον να λάβωσι πέρας τα δεινά των και εν τοιαύτη περιπτώσει έπρεπε εγώ πρώτος να θυσιάσω ολόκληρον την οικογένειάν μου.Δια τούτο παρετήρουν την σύζυγόν μου και τα τέκνα μου μετά τρυφερότητος, δια τελευταίαν φοράν, τίποτα όμως δε μέτεβαλε τους σκοπούς μου»
Και συνεχίζει την επομένη κατά την αναχώρησή του από τον Αλίκαμπο για το Κλήμα:
«Ευρίσκομαι υπό το κράτος της συγκινήσεως και της στενοχωρίας δια τον αποχωρισμόν της οικογενείας μου και των γερόντων γονέων μου ,ουχ ήτονμετά μεγάλης προσπαθείας αποκρύπτω ταύτας»

Η συνάθροιση επέτυχε……
Δεύτερη ορίστηκε στις Βρύσσες αλλά δεν έγινε γιατι η Χωροφυλακή και ο στρατός καταδίωξε τους κινηματίες…
Ορίστηκε νέα στην Κράπη…
«Η μεγαλυτέρα των προηγουμένων και επιβληκωτέρα. Προσέρχονται σχεδόν από όλα τα χωρία του Αποκορώνου και της επαρχίας Σφακίων» σημειώνει ο Λεκανίδης…………………………..
Συντάχθηκε νέο Υπόμνημα και αμέσως ξεκίνησε η δευτερη και πιο δύσκολη φάση της κινητοποίησης των Μεταπολιτευτικών.
Η παραμονή στα βουνά ενόπλων ανδρών οι οποίοι με νικηφόρους συγκρούσεις με τον κατακτητή θα διατηρήσουν το Κίνημα ζωντανό και θα πιέσουν για την ικανοποίηση των αιτημάτων του Υπομνήματος.
Πυρήνας πάλι οι:
Ιωσήφ Λεκανίδης, Μανούσος Κούνδουρος, Γεώργιος Πωλιουδάκης, Σταύρος Χριστοδουλάκης, Γεώργιος και Μιχαήλ Μυλωνογιάννης, Γεώργιος Κατσουλογιώργης, Σπυρίδων Βαρδινογιάννης, Κων/νος Μαλινός, Χαράλαμπος παπαδάκης, Παπα-Μαλέκος, Ιωάννης Γιανναράκης, Ευστάθιος Περουλής, Γεώργιος Λεκανίδης, Στυλιανός Φωτάκης, Μαρκος Δημητρακάκης και Εμμανουήλ Βαβουράκης.
Με την ίδρυση του Επαναστατικού Στρατοπέδου Ακρωτηρίου αρχές του 1897 τα βασικά στελέχη αποχώρησαν από την Επιτροπή και εντάχθηκαν στο Επαναστατικό Στρατόπεδο το οποίο ξεκίνησε την επαναστατική του δράση με αρχές και κύριο αίτημα την ΕΝΩΣΗ με την ελεύθερη Ελλάδα…………….
Μέχρι το 1913 που υψώθηκε στο Φιρκά η ελληνική σημαία και επισημοποιήθηκε η ΕΝΩΣΗ.

(Από την ομιλία του κυρίου Αλέξανδρου Μυλωνογιάννη ιστορικού ερευνητή στις 3 Σεπτεμβρίου 2008 κατά τον εορτασμό της επετείου της πρώτης ένοπλης συνάθροισης των Μεταπολιτευτικών στον Αλίκαμπο Χανίων)



Αλίκαμπος...Αγιος Γεώργιος.




Ενα μικρό αριστούργημα

Ηλιοβασίλεμα κατω από τα Λευκά Ορη